Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas? Duo Reges: constructio interrete. Quod cum ille dixisset et satis disputatum videretur, in oppidum ad Pomponium perreximus omnes. Sed tamen omne, quod de re bona dilucide dicitur, mihi praeclare dici videtur. Nunc ita separantur, ut disiuncta sint, quo nihil potest esse perversius. Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio? At quicum ioca seria, ut dicitur, quicum arcana, quicum occulta omnia? Dempta enim aeternitate nihilo beatior Iuppiter quam Epicurus; Naturales divitias dixit parabiles esse, quod parvo esset natura contenta. Quid, de quo nulla dissensio est? Cur post Tarentum ad Archytam?

Sed mehercule pergrata mihi oratio tua.

Quae qui non vident, nihil umquam magnum ac cognitione dignum amaverunt. An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod. Amicitiam autem adhibendam esse censent, quia sit ex eo genere, quae prosunt. Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas? Et quod est munus, quod opus sapientiae? Quis hoc dicit?

Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius. Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Vide, ne etiam menses! nisi forte eum dicis, qui, simul atque arripuit, interficit. Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn.